شعر عاشقانه

همه میگن که تو رفتی ...

همه میگن که تو نیستی ...

همه میگن که تو مردی ...

تن نازت رو به فرشته ها سپردی ...

دروغه ...

همه میگن که عجیبه اینجا منتظر بشینم ...

همه حرفاشون دروغه ...

تا ابد اینجا می مونم ...

بی تو و عشقت عزیزم

اینجا خیلی سوت و کوره ...

ولی خوب عیبی نداره ...

دل من خیلی صبوره ...

بقیه ادامه مطلب

دلـم

بهــانه ی “تـو” را دارد!

تو می دانی بهانه چیست؟!

بهانه…

همان است که شب ها خواب از چشم خیس من می دزدد…

بهانه

همان است که

روزها

میان انبوهی از آدم ها

چشمانم را پی تو می گرداند.

بهانه…

همان صبری است که به لبانم سکوت می دهد؛ تا گلایه ای نکنم از نبودنت !

من صبورم…اما … مگر این دل دیوانه، صبر میداند چیست؟!؟

قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض

یک طرف خاطره ها، یک طرف فاصله ها

در همه آوازها حرف آخر زیباست

حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست

ما در ظلمت ایم

بدان خاطر که کسی به عشق ما نسوخت

ما تنهائیم

چرا که هرگز کسی ما را به جانب خود نخواند

عشق های معصوم، بی کار و بی انگیزه اند

و دوست داشتن

از سفرهای دراز تهی دست باز میگردد

دیگر

امید درودی نیست..

امید نوازشی نیست…

احمد شاملو

من و تو یکی دهانیم

که به همه آوازش

به زیباتر سرودی خواناست

من و تو یکی دیدگانیم

که دنیا را هردم

در منظر خویش

تازه‌ تر می‌سازد

نفرتی

از هر آنچه بازمان دارد

از هر آنچه محصورمان کند

از هر آنچه واداردمان

که به دنبال بنگریم

من و تو یکی شوریم

از هر شعله‌ای برتر

که هیچ گاه شکست را بر ما چیرگی نیست

چرا که از عشق

رویینه تنیم

و پرستویی که در سرپناه ما آشیان کرده است

با آمد شدنی شتابناک

خانه را

از خدایی گمشده

لبریز می‌کند

احمد شاملو

من

یک پنجره

روز‌های بارانی

و خاطرات تو

خاطرات تو

خاطرات تو

راز بقای یک آدم نیمه جان باید همین باشد

دیگر تمام شد

دورانی که میترسیدم کسی

از احساسم به تو خبر دار شود

دیگر باکی ندارم از این که بی مهابا

دوست داشتنت را

فریاد بزنم

برایم مهم نیست آدم ها چه میگویند

عاشق نباشی احساساتت را به صلیب میکشند!

عاشق که شدی

روحت را باز خواست میکنند!

رسم زمینیان همین است

تو

به آسمانی بودنت ببخش…!