شعر عاشقانه ی شاملو

ما در ظلمت ایم

بدان خاطر که کسی به عشق ما نسوخت

ما تنهائیم

چرا که هرگز کسی ما را به جانب خود نخواند

عشق های معصوم، بی کار و بی انگیزه اند

و دوست داشتن

از سفرهای دراز تهی دست باز میگردد

دیگر

امید درودی نیست..

امید نوازشی نیست…

احمد شاملو

من و تو یکی دهانیم

که به همه آوازش

به زیباتر سرودی خواناست

من و تو یکی دیدگانیم

که دنیا را هردم

در منظر خویش

تازه‌ تر می‌سازد

نفرتی

از هر آنچه بازمان دارد

از هر آنچه محصورمان کند

از هر آنچه واداردمان

که به دنبال بنگریم

من و تو یکی شوریم

از هر شعله‌ای برتر

که هیچ گاه شکست را بر ما چیرگی نیست

چرا که از عشق

رویینه تنیم

و پرستویی که در سرپناه ما آشیان کرده است

با آمد شدنی شتابناک

خانه را

از خدایی گمشده

لبریز می‌کند

احمد شاملو