شعر و دل نوشته

آدم ها می آیند

 زندگی می کنند  می میرند و می روند،

 اما فاجعه زندگی من آن هنگام آغاز می شود که

 آدمی می رود اما؛

 نمی میرد

و نبودنش در بودنم آنقدر ته نشین می شود

 که می میرم

 در حالی که نفس می کشم

دیگر تمام شد

دورانی که میترسیدم کسی

از احساسم به تو خبر دار شود

دیگر باکی ندارم از این که بی مهابا

دوست داشتنت را

فریاد بزنم

برایم مهم نیست آدم ها چه میگویند

عاشق نباشی احساساتت را به صلیب میکشند!

عاشق که شدی

روحت را باز خواست میکنند!

رسم زمینیان همین است

تو

به آسمانی بودنت ببخش…!