.gif){kind=icon}
داستان کوتاه “زخم خوره” (قست اول)
تعداد بازديد : 119
نگاهش به کتابه. ولی میدونم افکارش محو خیالاتشه…
“آرش میخوای برات چای بیارم؟”
“نه الهام ممنون.”
چند سالیه ازدواج کردیم. عاشقانه. طوری که لیلی و مجنونم به گرد پامون نمیرسن.
دیپلمو که گرفتم ازدواج کردم..دلم میخواست ادامه تحصیل بدم…
آرش فوق دیپلم بود…کارمند یه اداره…
“الهام نمیتونیم هر دو با هم درسمونو ادامه بدیم. وضع مالیمون ناجوره . سختمون میشه . شهریه ها بالاست.بعدشم تو وظیفه ی مهمتری تو زندگی داری . باید مواظب بچه مون باشی. اون بیشتر از هر کسی به تو نیاز داره.”
درست میگفت یه زن قبل از اونکه زن خونه باشه باید مادر باشه .
مادری که باید خودشو نادیده بگیره تا قدرتی باشه برای منزلت و بزرگی خانواده اش…
آرش کنکور داد و عزمشو جزم کرد واسه ادامه تحصیل.
الحق هم کم نیورد. همیشه نمره ی اول کلاسش بود .همه جوره باعث آرامشش میشدم تا کمبودی حس نکنه.میدونستم هر کاری بکنم واسه زندگیم کردم.
تا اینکه تلفنای مشکوک آرامشو بهم زد.
تلفن زنگ میخورد . وقتی جواب میدادم قطع میکرد..
شماره شو برداشته بودم. میدونستم مزاحمه ،حس بدی داشتم.
تا اینکه یه روز…
یه ساعتی بیرون بودم. وقتی برگشتم آرش تازه رفته بود.
میدونستم با گریه ی بچه نمیتونه درس بخونه.هر وقت خونه بود بچه رو برمیداشتم و میرفتم بیرون…ناخودآگاه رفتم طرف تلفن…میخواستم ببینم در نبودم کسی زنگ زده یا نه؟
شماره ی آشنائی رو دیدم. اره..همون شماره ی مزاحم بود.
نیم ساعتی مکالمه داشت…شک کردم ولی اونقدر دوستش داشتم که نخواستم باور کنم. نخواستم شک مو تبدیل به یقین کنم…خوشبختیمو دوست داشتم.
اون اتفاق بازم افتاد…زنگ میزد و تا گوشی رو برمیداشتم قطع میکرد.
آرش هم نگام میکرد . طوری که فکر کنم بهم شک کرده
“آرش نمیدونم کیه، باور کن ،بیا و خودت شماره شو بگیر…”
“نه نمیخواد حتما مزاحمه لطفا اگه میشه بعد این تو جواب تلفن ها رو نده.”
بهم برخورد ، مثل گل پاک بودم تحملش برام سخت شد.
ناراحت شدم . همون شماره رو گرفتم.
“الهام چیکار میکنی؟”
“هیچی میخوام ببینم واسه چی زنگ میزنه و قطع میکنه ؟”
زنگ خورد گوشی رو برداشتن.
ترجیح دادم جواب ندم تا خودش بحرف بیاد…
انگار که خیلی وقته منتظر تماسه “سلام..خوبی؟”
یه خانوم پشت خط بود. انگار یه پارچ اب یخ رو سرم خالی کردند.
“سلام ببخشید من شما رو میشناسم؟ واسه چی زنگ میزنید و جواب نمیدید؟”
با شنیدن صدام هول برش داشت “ببخشید حتما اشتباهی شده..بچه ها داشتند با تلفن بازی میکردند”
“خانوم بچه ها هیچوقت روزی یه بار یه شماره رو اشتباه نمیگرن لطفا مواظب رفتارتون باشید “و قطع کردم…
نگاه آرش رو دیدم “چیکار کردی؟ کی بود؟”
“هیچی همون مزاحم بود خواستم مطمئن شی ”
“باشه برو مطمئنم…بچه داره گریه میکنه نزارش”
رفتم ولی دلم آروم قرار نداشت…مثل یه مرغ پرکنده شده بود که خودشو به در و دیوار میزد.نمیخواستم باور کنم ولی وقتی قطعات پازل رو کنار هم میچیدم میدیم یه چیزی رو کم داره. هنوز ناقصه. جور در نمیاد.
تا اینکه یه روز لای کتابش رسید پرداخت شهریه دانشگاه رو دیدم
خانوم ــــــ با امضای آرش بود.
نتونستم تحمل کنم اسمشو یادداشت کردم و رسید رو گذاشتم سرجاش. شکم داشت به یقین تبدیل میشد .آرامش قبل از طوفان. ولی باید طوفان رو هم نگه میداشتم تا زندگیمو به گردبادش نده.
زنها هرقدر کند ذهن و عقب باشند تو این جور موارد زرنگند. حسی قوی دارند که حرفو از نگاه میخونند ، حس رو از دل میگیرن
حس حسودیشون باعث میشه فقط اونو برای خودشون بخوان عشق اونو برای خودشون بخوان.
و برای رسیدن به هدفشون هر کاری رو میکنند حتی به قیمت زندگیشون.
ادامه دارد…
1562423772662377.png "بوسه")
