رفتن

ناتوان گذشته ام ز کوچه ها

نیمه جان رسیده ام به نیمه راه

چون کلاغ خسته ای در این غروب

می برم به آشیان خود پناه

در گریز ازین زمان بی گذشت

در فغان از این ملال بی زوال

رانده از بهشت عشق و آرزو

مانده ام همه غم و همه خیال

شب های اینجا آنقدر دلگیر است
که سوت های قطارهای نیمه شب
هر آدمی را وسوسه می کند
که برود…
و هیچ وقت باز نگردد…