نامه های عاشقانه ی نادر ابراهیمی به همسرش(نامه چهارم)
تعداد بازديد : 97
همقدم همیشگی من!
مطمئن باش هرگز پیش نخواهد آمد که تو را دانسته بیازارم یا به خشم بیاورم.
هرگز پیش نخواهد آمد.
آنچه در چند روز گذشته تو را رنجیده خاطر و دل آزرده کرده است
مرا، بسیار بیش از تو به افسردگی کشانده است.
و مطمئن باش چنان می روم که بدانم – به دقت – که چه چیز ها این زمان تو را زخم می زند.
تا از این پس، حتی نا دانسته نیز تو را نیازارم.
ما باید درست بشویم.
ما باید تغییر کنیم…
نویسنده : الناز
موضوع: بخش اول , نامه های عاشقانه ,
تاریخ انتشار : سه شنبه 13 اسفند 1392 ساعت: 15:36