ﭘﺪﺭ عاشقی بسوزد

ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻢ، ﻧﺎﻣﻪ ﺗﻘﺴﯿﻤﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻭﻡ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ… ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﻣﺠﺎﺏ ﮐﺮﺩ ﺑﺮﻭﻡ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺴﺎﺯﯾﻢ.

ﺩﺭ ﺣﯿﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺯﺩﯼ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﯼ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻧﯿﺴﺖ… ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ… ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺭﻭﯾﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﺭﻓﺖ… ﺷﺐ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﺒﺮﺩ. ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ، ﺑﻪ ﭘﺎﺳﮕﺎﻩ ﺣﻤﻠﻪ ﺷﺪ ﻣﺎ ﺍﺳﯿﺮ ﺷﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩﻥ، ﺟﻠﻮ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪﻧﺪ… ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﻭ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺁﻧﻬﺎ… ﻓﺪﺍﯼ ﺳﺮﺕ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﺟﺎﯾﺖ ﺍﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺭﺍﺣﺖ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻧﺒﻮﺩ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻥ… ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺭﻓﺖ… ﺑﺴﻮﺯﺩ ﭘﺪﺭ عاشقی بسوزد پدر ﺳﺮﺑﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩﻡ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻭﻃﻨﻢ… ﻭﻟﯽ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﻪ ﺗﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ… ﺁﺭﯼ… ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩﻡ.

بسوزد پدر سربازی…